Προτείνουμε

«De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες»-Στέλιος Χαλκίτης

kentriki

 
  • Στέλιος Χαλκίτης: «Αν θέλαμε αλλιώς τον κόσμο, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός».
    Το τελευταίο του μυθιστόρημα, «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» που κυκλοφόρησε
    πρόσφατα από τις Εκδόσεις Πηγή – μας έδωσε το έναυσμα για μια συζήτηση μαζί του.
    Θίγει με τόλμη δύσκολα πράγματα, που συνήθως αποφεύγουμε να θίξουμε, βρίσκει τρόπο
    να τα αναδείξει δίνοντας τον λόγο στον ορθολογισμό των ηρώων του. Είναι μία ευλογία να
    έρχεσαι σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους. Πλουτίζεις σαν άνθρωπος.
     
    Δύο σφοδροί έρωτες και μια δυνατή φιλία συμμαχούν ενάντια στις δυνάμεις της γενετικής
    και του πεπρωμένου και εκτροχιάζουν ότι φαινόταν να κινείται σε τροχιές παγιωμένες και
    αναπότρεπτες. Οι σχέσεις που αναζητούν τα δύο ζευγάρια είναι σχέσεις χωρίς υποκρισία με
    απόλυτη ειλικρίνεια. Eίναι δίκαιοι απεχθάνονται την προσποίηση και αναζητούν την αγάπη.
    Έρωτες που μεγαλουργούν, όχι μόνο αναμάρτητοι αλλά και ευεργετικοί.
    biblio
     
    ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΑΛΚΙΤΗ
     
    Στο νέο σας βιβλίο «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» συνενώνονται πολλά είδη
    μηνυμάτων (κοινωνικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, ηθικά). Τι θα ήταν ιδανικό για εσάς να εισπράξει από αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης;
    Απ: «Με ενδιαφέρει πάντοτε το βαθύτερο νόημα της υπόθεσης που αφηγούμαι, το οποίο
    φροντίζω να μην πηγάζει από ισχυρισμούς, αλλά να εδράζεται σταθερά στην υπόθεση που
    εξιστορώ, και νομίζω ότι οι το αναγνωστικό κοινό είναι σε θέση να το αντιληφθεί, ωστόσο
    δεν παραβλέπω και τα επιμέρους νοήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό που συμβαίνει
    είναι μια διαλεκτική συνάρτηση του αφηγήματος με τις προσωπικές συνάφειες του
    καθενός. Σχεδόν πάντα στοχεύω σε αποτίναξη των δεσμεύσεων, έτσι ώστε να
    επαναπροσδιορίσει ο αναγνώστης την αξία, όχι ως τιμή, αλλά ως ουσία των πραγμάτων».
     
    – Θίγονται θέματα ηθικής, τόσο στην εκκλησία όσο και στην πολιτική εξουσία. Πώς
    αποφασίσατε να ανοίξετε αυτό το τεράστιο θέμα;
    Απ: «Θίγονται γιατί τίθενται αυτά τα θέματα. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων
    και συμβάντων που καταδεικνύουν την κατάπτωση. Βλέπουμε την καμπύλη ηθικών
    ελλειμμάτων να είναι συνεχώς ανιούσα, τα ηθικά ελλείμματα και των μεν και των δε
    αποτελούν πλέον τυπολογικά χαρακτηριστικά που είναι παρόντα και βοούν, ο κοινωνικός
    ιστός αποσυντίθεται ενώπιόν μας, εμείς θα κωφεύουμε; κανένας θεσμός δεν πρέπει να
    είναι στο απυρόβλητο, αυτοί ειδικά οι θεσμοί βρίσκονται σε ιδιάζουσα συνάρθρωση, σχέση
    εξάρτησης, αλληλοχειραγώγησης και συγκάλυψης. Ο παρά φύσει εναγκαλισμός τους και οι
    διαρκείς παρεκκλίσεις τους από τις αξίες αποτελούν μέγα εμπόδιο στην κατάργηση
    ανεδαφικών επαγγελιών και στη σχεδίαση έντιμων πολιτικών προόδου».
     
    – Κατά τη γνώμη σας, πώς θα μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την ηθική σήψη και να ανακάμψουμε ως λαός;
     Απ: «Αυτό είναι μεγάλο θέμα και συνάπτεται ειδικά με την παιδεία, παράλληλα όμως, είναι
    απαίτηση εμείς οι μεγαλύτεροι να αναθεωρήσουμε βεβαιότητες και να αποτινάξουμε
    αγκυλώσεις και εμμονές. Πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τον
    εγγύτερο περίγυρο, οφείλουμε να σκεφτούμε διαφορετικά, εγκαθιστώντας μέσα μας νέο
    αξιακό κώδικα. Η τελεσφόρος έκβαση εξαρτάται από εμάς».
    Η ζωή και οι συνθήκες κάνουν πάντα ό,τι μπορούν ώστε να μας περιορίσουν.Ποιος είναι αυτός που πραγματικά αποφασίζει για τη ζωή μας; Δεν είμαστε εμείς;
    Απ: «Έμείς είμαστε που αποφασίζουμε, όμως όχι για να ζήσουμε, αλλά για να κτίσουμε τη
    δική μας φυλακή, δηλώνοντας απόλυτη υπακοή στη μόδα, στην απληστία, στους μύθους,
    στην μπακιρένια λάμψη, στα μεταθανάτια υποσχετικά και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Αν
    θέλαμε αλλιώς τον κόσμο, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός».
    – Τι μπορεί να καταφέρει κανείς με τη δύναμη της αγάπης; Υπάρχει στην πραγματικότητα το στοιχείο της αφοσίωσης ανάμεσα στους ανθρώπους ή μόνο στη λογοτεχνία συμβαίνει αυτό κι έτσι εξιδανικεύονται οι μεγάλες αγάπες στις σελίδες της;
    Απ: «Νομίζω ότι η δύναμη της αγάπης διαχεόμενης προς όλους τους ανθρώπους, αν και
    ποθούμενο, είναι ανέφικτο, η αγάπη όμως μεταξύ δύο ανθρώπων δεν νομίζω ότι είναι
    προνόμιο της λογοτεχνίας, το αντίθετο, πιστεύω ότι η λογοτεχνία άδραξε το θέμα και
    ασχολήθηκε με ζήλο. Οι Μεγάλες Αγάπες δεν είναι μυθοποιητικές κατασκευές, είναι
    πραγματικότητα, είναι κατ’ αρχήν συνάντηση, η οποία επισυμβαίνει όταν συναντηθούμε και
    συμβληθούμε με τον «άλλον» στην ανοικτότητα, εντός του οικείου κόσμου μας».
     
    – Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το αναγνωστικό κοινό; Η λογοτεχνία χρειάζεται «κρίσεις» για να ανθίσει;
    Η οικονομική κρίση στη χώρα μας είναι σαρωτική, κατά συνέπεια έχει επηρεάσει σχεδόν όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση. Η λογοτεχνία αναζητά, ερμηνεύει και κομίζει νοήματα, είναι η επιστροφή στην οδό της γλώσσας μιας εμπειρίας αρνούμενης να υποταχθεί στη λήθη της και οι κρίσεις είναι «δυνατές» και δυναμικές εμπειρίες.
     
    Στην ιστοσελίδα του κ. Χαλκίτη   http://www.chalkitis.gr   μπορείτε να βρείτε συνεντεύξεις,
    διαλέξεις, φωτογραφίες, βίντεο από τις παρουσιάσεις καθώς και αποφθέγματα και
    πληροφορίες για τα βιβλία.
    _________________________________________________
    «Όποιος δει και όποιος νιώσει με έχει δίπλα του».
    «…είναι αδιανόητο να σιωπούμε για τα έκτροπα, αν το κάνουμε, η σιωπή μας γίνεται
    αποδοχή, ίσως και συνενοχή, μια μεγαλειώδης καταισχύνη…»
    «Θα τον νικήσουμε γιατί ο θάνατος νικιέται μόνο όταν ζήσουμε».
    «Κοίτα να ανοίξεις παράθυρο στο φως, οι γρίλιες απλώς μας ξεγελούν».
    Ποιο είναι λοιπόν αυτό το φως, και τι ελπίζουμε να φωτίσει; Ας το εντοπίσουμε μέσα από
    τις σελίδες του «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες».
    giamesa (1)
     
    ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
     
    Στο “καταφύγιο”, κοντά στο τριζοβόληµα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξης
    τις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου µε τον άθεο µηχανικό Κορνήλιο
    Βερόνη, µια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγµένη από µικρότητες και φθηνές παραστάσεις
    αποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηµατικό χρόνο, µε εικονοπλασία επενδεδυµένη µε
    βάθος πνευµατικό, µια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήµατος, εµπλέκοντας
    στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει -κατά την
    ανατρεπτική τους συµπόρευση- στις άγνωστες συµπαντικές στιγµές του Ιησού και της
    Μαγδαληνής που αναδύονται µέσα από τα µυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.
    Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα µία: Έίχαν αποµακρυνθεί… “Γιατί, Κύριέ µου, αφήνεις να
    Σε σταυρώσουν;” ψιθύρισε µε απόγνωση. “Τυπώνω Μαρία στο σώµα µου αυτά που δεν
    λέγονται”. “Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά µου;” “Πολλές φορές Μαρία, δεν έχει σηµασία
    πόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιµάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τις
    πέτρες και µατώνω”…
    Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αµείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκει
    στον κόσµο της το όνειρο µε την πραγµατικότητα, µε απεγνωσµένη γενναιότητα και µε
    πολεµική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέας
    ανάβει, για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανων
    χαρακτήρων, που υπόσχονται να µιλήσουν σε συλλεκτικές στιγµές, να ανατρέψουν
    βεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή να
    συνοδεύει το παράπονό τους.
    de-profundis-parousiasi
     
     
     
    xalkitis01
    Ο ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣ
    Ο Στέλιος Χαλκίτης γεννήθηκε στην Κάλυμνο όπου ζει, εργάζεται και συγγράφει. Κατά τη
    διάρκεια των εγκύκλιων σπουδών του, αλλά και αργότερα, σε μια προσπάθεια να βρει
    απαντήσεις στις υπαρξιακές του ανησυχίες, ταξίδεψε σε Ινδίες, Θιβέτ, Ιμαλάια, Αγ. Ορος
    κ.α. Έπί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και
    κοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας με θέρμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των
    γυναικών και την ισότητα εν γένει, όπως και την ανάγκη αναθεώρησης πάσης φύσεως
    βεβαιοτήτων. Συχνά προσκαλείται σε πνευματικά ιδρύματα, φιλοσοφικά συμπόσια ή άλλες
    εκδηλώσεις όπου δίνει διαλέξεις φιλοσοφικού ή ψυχολογικού χαρακτήρα που τυγχάνουν
    μεγάλης αποδοχής από το ευρύ κοινό και μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Έκτός από
    το «De Profundis. Αναμάρτητοι Έρωτες» έχει εκδώσει άλλα τρία βιβλία: το «Μάργκινους
    Μόριους», 2012, Έκδόσεις Ζήτη, «Ο Λούσηρος» (2013, εκδόσεις Ζήτη) και («Ante Tractatum
    – Φιλοσοφικές Σημειώσεις» (2015, εκδόσεις Ρώμη). Το πρώτο από αυτά έχει κάνει δεύτερη
    έκδοση στην Έλλάδα (2015) και αγγλική έκδοση στη Μεγάλη Βρετανία: «Marginus Morius»,
    Vanguard Press, 2014. Το «Ante Tractatum» διδάσκεται στο Τμήμα Φιλοσοφίας και
    Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.
    ΚΡΙΤΙΚEΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
    Ο κ. Παναγιώτης Δόικος, Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας (Α.Π.Θ.) γράφει…
    Μέσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την ορμή της επαφής ανάμεσα στην
    ιερότητα και τον αισθησιασμό, ο άντρας, από τον χώρο της εκκλησίας, και η γυναίκα,
    λειτουργός της δικαιοσύνης, αισθάνονται τον έρωτά τους να φλέγεται αλλά και να
    εξυψώνεται καθώς ανασαίνει τα ίχνη του μυστηρίου που αναδύεται από τη θέρμη της
    συνάντησης μεταξύ του Ιησού και της Μαγδαληνής. Το γενναίο ζευγάρι αγγίζεται ολοένα με
    το συνταρακτικό του αρχέτυπο, και η ιστορία τους μας συνεπαίρνει καθώς η τέχνη του
    Χαλκίτη την οδηγεί με σοφία και πάθος από τα εξωτερικά τοπία της στα άδυτα του
    σύμπαντος και της καρδιάς μας.
    Η κα. Έντιθ Ζέλλερ, Δικαστής, Πρόεδρος AEAJ (Ένωση Ευρωπαίων Διοικητικών Δικαστών)
    γράφει…Είναι μια ιστορία που ιχνηλατεί στα μύχια της καρδιάς. Η γραφή χαρακτηρίζεται από
    ένταση, δύναμη και βάθος νοήματος. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει όλα τα μυστικά της
    ανθρώπινης φύσης και τις όψεις της κοινωνίας με τρόπο υπέροχο. ‘Ένα μυθιστόρημα
    εξαιρετικά γραμμένο που συνδέει άμεσα την ψυχή και τον νου. Απεικονίζει τέλεια και
    εντοπίζει τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά για την
    εκπλήρωση δικαστικών καθηκόντων. Διαβάζεται απνευστί.
     
    δείτε το video της παρουσίασης εδώ :  
     
     
     
     

About the author

milt-man

Η ζωή δεν σταματά να αναζητά και να μαθαίνει. όταν ψάχνεις βρίσκεις και όταν βρεις, θέλεις κι άλλο. Το κι άλλο είναι αυτό που σου δίνει ζωή για λίγο ακόμα.