-
Στέλιος Χαλκίτης: «Αν θέλαμε αλλιώς τον κόσμο, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός».Το τελευταίο του μυθιστόρημα, «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» που κυκλοφόρησεπρόσφατα από τις Εκδόσεις Πηγή – μας έδωσε το έναυσμα για μια συζήτηση μαζί του.Θίγει με τόλμη δύσκολα πράγματα, που συνήθως αποφεύγουμε να θίξουμε, βρίσκει τρόπονα τα αναδείξει δίνοντας τον λόγο στον ορθολογισμό των ηρώων του. Είναι μία ευλογία ναέρχεσαι σε επαφή με τέτοιους ανθρώπους. Πλουτίζεις σαν άνθρωπος.Δύο σφοδροί έρωτες και μια δυνατή φιλία συμμαχούν ενάντια στις δυνάμεις της γενετικήςκαι του πεπρωμένου και εκτροχιάζουν ότι φαινόταν να κινείται σε τροχιές παγιωμένες καιαναπότρεπτες. Οι σχέσεις που αναζητούν τα δύο ζευγάρια είναι σχέσεις χωρίς υποκρισία μεαπόλυτη ειλικρίνεια. Eίναι δίκαιοι απεχθάνονται την προσποίηση και αναζητούν την αγάπη.Έρωτες που μεγαλουργούν, όχι μόνο αναμάρτητοι αλλά και ευεργετικοί.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΕΛΙΟΥ ΧΑΛΚΙΤΗ– Στο νέο σας βιβλίο «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες» συνενώνονται πολλά είδημηνυμάτων (κοινωνικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, ηθικά). Τι θα ήταν ιδανικό για εσάς να εισπράξει από αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης;Απ: «Με ενδιαφέρει πάντοτε το βαθύτερο νόημα της υπόθεσης που αφηγούμαι, το οποίοφροντίζω να μην πηγάζει από ισχυρισμούς, αλλά να εδράζεται σταθερά στην υπόθεση πουεξιστορώ, και νομίζω ότι οι το αναγνωστικό κοινό είναι σε θέση να το αντιληφθεί, ωστόσοδεν παραβλέπω και τα επιμέρους νοήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό που συμβαίνειείναι μια διαλεκτική συνάρτηση του αφηγήματος με τις προσωπικές συνάφειες τουκαθενός. Σχεδόν πάντα στοχεύω σε αποτίναξη των δεσμεύσεων, έτσι ώστε ναεπαναπροσδιορίσει ο αναγνώστης την αξία, όχι ως τιμή, αλλά ως ουσία των πραγμάτων».– Θίγονται θέματα ηθικής, τόσο στην εκκλησία όσο και στην πολιτική εξουσία. Πώςαποφασίσατε να ανοίξετε αυτό το τεράστιο θέμα;Απ: «Θίγονται γιατί τίθενται αυτά τα θέματα. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες γεγονότωνκαι συμβάντων που καταδεικνύουν την κατάπτωση. Βλέπουμε την καμπύλη ηθικώνελλειμμάτων να είναι συνεχώς ανιούσα, τα ηθικά ελλείμματα και των μεν και των δεαποτελούν πλέον τυπολογικά χαρακτηριστικά που είναι παρόντα και βοούν, ο κοινωνικόςιστός αποσυντίθεται ενώπιόν μας, εμείς θα κωφεύουμε; κανένας θεσμός δεν πρέπει ναείναι στο απυρόβλητο, αυτοί ειδικά οι θεσμοί βρίσκονται σε ιδιάζουσα συνάρθρωση, σχέσηεξάρτησης, αλληλοχειραγώγησης και συγκάλυψης. Ο παρά φύσει εναγκαλισμός τους και οιδιαρκείς παρεκκλίσεις τους από τις αξίες αποτελούν μέγα εμπόδιο στην κατάργησηανεδαφικών επαγγελιών και στη σχεδίαση έντιμων πολιτικών προόδου».– Κατά τη γνώμη σας, πώς θα μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την ηθική σήψη και να ανακάμψουμε ως λαός;Απ: «Αυτό είναι μεγάλο θέμα και συνάπτεται ειδικά με την παιδεία, παράλληλα όμως, είναιαπαίτηση εμείς οι μεγαλύτεροι να αναθεωρήσουμε βεβαιότητες και να αποτινάξουμεαγκυλώσεις και εμμονές. Πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας και τονεγγύτερο περίγυρο, οφείλουμε να σκεφτούμε διαφορετικά, εγκαθιστώντας μέσα μας νέοαξιακό κώδικα. Η τελεσφόρος έκβαση εξαρτάται από εμάς».– Η ζωή και οι συνθήκες κάνουν πάντα ό,τι μπορούν ώστε να μας περιορίσουν.Ποιος είναι αυτός που πραγματικά αποφασίζει για τη ζωή μας; Δεν είμαστε εμείς;Απ: «Έμείς είμαστε που αποφασίζουμε, όμως όχι για να ζήσουμε, αλλά για να κτίσουμε τηδική μας φυλακή, δηλώνοντας απόλυτη υπακοή στη μόδα, στην απληστία, στους μύθους,στην μπακιρένια λάμψη, στα μεταθανάτια υποσχετικά και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Ανθέλαμε αλλιώς τον κόσμο, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός».– Τι μπορεί να καταφέρει κανείς με τη δύναμη της αγάπης; Υπάρχει στην πραγματικότητα το στοιχείο της αφοσίωσης ανάμεσα στους ανθρώπους ή μόνο στη λογοτεχνία συμβαίνει αυτό κι έτσι εξιδανικεύονται οι μεγάλες αγάπες στις σελίδες της;Απ: «Νομίζω ότι η δύναμη της αγάπης διαχεόμενης προς όλους τους ανθρώπους, αν καιποθούμενο, είναι ανέφικτο, η αγάπη όμως μεταξύ δύο ανθρώπων δεν νομίζω ότι είναιπρονόμιο της λογοτεχνίας, το αντίθετο, πιστεύω ότι η λογοτεχνία άδραξε το θέμα καιασχολήθηκε με ζήλο. Οι Μεγάλες Αγάπες δεν είναι μυθοποιητικές κατασκευές, είναιπραγματικότητα, είναι κατ’ αρχήν συνάντηση, η οποία επισυμβαίνει όταν συναντηθούμε καισυμβληθούμε με τον «άλλον» στην ανοικτότητα, εντός του οικείου κόσμου μας».– Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει το αναγνωστικό κοινό; Η λογοτεχνία χρειάζεται «κρίσεις» για να ανθίσει;Η οικονομική κρίση στη χώρα μας είναι σαρωτική, κατά συνέπεια έχει επηρεάσει σχεδόν όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση. Η λογοτεχνία αναζητά, ερμηνεύει και κομίζει νοήματα, είναι η επιστροφή στην οδό της γλώσσας μιας εμπειρίας αρνούμενης να υποταχθεί στη λήθη της και οι κρίσεις είναι «δυνατές» και δυναμικές εμπειρίες.Στην ιστοσελίδα του κ. Χαλκίτη http://www.chalkitis.gr μπορείτε να βρείτε συνεντεύξεις,διαλέξεις, φωτογραφίες, βίντεο από τις παρουσιάσεις καθώς και αποφθέγματα καιπληροφορίες για τα βιβλία._________________________________________________«Όποιος δει και όποιος νιώσει με έχει δίπλα του».«…είναι αδιανόητο να σιωπούμε για τα έκτροπα, αν το κάνουμε, η σιωπή μας γίνεταιαποδοχή, ίσως και συνενοχή, μια μεγαλειώδης καταισχύνη…»«Θα τον νικήσουμε γιατί ο θάνατος νικιέται μόνο όταν ζήσουμε».«Κοίτα να ανοίξεις παράθυρο στο φως, οι γρίλιες απλώς μας ξεγελούν».Ποιο είναι λοιπόν αυτό το φως, και τι ελπίζουμε να φωτίσει; Ας το εντοπίσουμε μέσα απότις σελίδες του «De Profundis, Αναμάρτητοι Έρωτες».
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΣτο “καταφύγιο”, κοντά στο τριζοβόληµα της φωτιάς, στον ήχο της βροχής και στης άνοιξηςτις αύρες, ανδρώθηκε η φιλία του Μητροπολίτη Νικόλαου µε τον άθεο µηχανικό ΚορνήλιοΒερόνη, µια καθαρή συναναστροφή, απαλλαγµένη από µικρότητες και φθηνές παραστάσειςαποκριάτικου βίου. Σε πλούσιο αφηγηµατικό χρόνο, µε εικονοπλασία επενδεδυµένη µεβάθος πνευµατικό, µια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήµατος, εµπλέκονταςστον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει -κατά τηνανατρεπτική τους συµπόρευση- στις άγνωστες συµπαντικές στιγµές του Ιησού και τηςΜαγδαληνής που αναδύονται µέσα από τα µυστικά Τετράδια του γερο-Πιτσιρίκου.Τετράδιο τέταρτο, σελίδα τριάντα µία: Έίχαν αποµακρυνθεί… “Γιατί, Κύριέ µου, αφήνεις ναΣε σταυρώσουν;” ψιθύρισε µε απόγνωση. “Τυπώνω Μαρία στο σώµα µου αυτά που δενλέγονται”. “Και τι θα κερδίσεις, Βασιλιά µου;” “Πολλές φορές Μαρία, δεν έχει σηµασίαπόσα κέρδισες, αλλά πόσα δεν έχασες. Κι εγώ ετοιµάστηκα για να τα δώσω όλα. Στύβω τιςπέτρες και µατώνω”…Η Άσπεργκερ αδελφή του Μητροπολίτη, αµείλικτα προκλητική, δηλώνει παρούσα και πλέκειστον κόσµο της το όνειρο µε την πραγµατικότητα, µε απεγνωσµένη γενναιότητα και µεπολεµική διάθεση ενάντια στην ανθρώπινη αλλοτρίωση. Και ο συγγραφικός προβολέαςανάβει, για να φωτίσει την Ψυχανάλυση παράλληλα και τη ζωή των άλλων ολοζώντανωνχαρακτήρων, που υπόσχονται να µιλήσουν σε συλλεκτικές στιγµές, να ανατρέψουνβεβαιότητες, να υποτάξουν τις εκατονταρχίες του ψεύδους και να αφήσουν τη βροχή νασυνοδεύει το παράπονό τους.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦEΑΣΟ Στέλιος Χαλκίτης γεννήθηκε στην Κάλυμνο όπου ζει, εργάζεται και συγγράφει. Κατά τηδιάρκεια των εγκύκλιων σπουδών του, αλλά και αργότερα, σε μια προσπάθεια να βρειαπαντήσεις στις υπαρξιακές του ανησυχίες, ταξίδεψε σε Ινδίες, Θιβέτ, Ιμαλάια, Αγ. Οροςκ.α. Έπί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά καικοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας με θέρμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα τωνγυναικών και την ισότητα εν γένει, όπως και την ανάγκη αναθεώρησης πάσης φύσεωςβεβαιοτήτων. Συχνά προσκαλείται σε πνευματικά ιδρύματα, φιλοσοφικά συμπόσια ή άλλεςεκδηλώσεις όπου δίνει διαλέξεις φιλοσοφικού ή ψυχολογικού χαρακτήρα που τυγχάνουνμεγάλης αποδοχής από το ευρύ κοινό και μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Έκτός απότο «De Profundis. Αναμάρτητοι Έρωτες» έχει εκδώσει άλλα τρία βιβλία: το «ΜάργκινουςΜόριους», 2012, Έκδόσεις Ζήτη, «Ο Λούσηρος» (2013, εκδόσεις Ζήτη) και («Ante Tractatum– Φιλοσοφικές Σημειώσεις» (2015, εκδόσεις Ρώμη). Το πρώτο από αυτά έχει κάνει δεύτερηέκδοση στην Έλλάδα (2015) και αγγλική έκδοση στη Μεγάλη Βρετανία: «Marginus Morius»,Vanguard Press, 2014. Το «Ante Tractatum» διδάσκεται στο Τμήμα Φιλοσοφίας καιΠαιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.ΚΡΙΤΙΚEΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΟ κ. Παναγιώτης Δόικος, Αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας (Α.Π.Θ.) γράφει…Μέσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την ορμή της επαφής ανάμεσα στηνιερότητα και τον αισθησιασμό, ο άντρας, από τον χώρο της εκκλησίας, και η γυναίκα,λειτουργός της δικαιοσύνης, αισθάνονται τον έρωτά τους να φλέγεται αλλά και ναεξυψώνεται καθώς ανασαίνει τα ίχνη του μυστηρίου που αναδύεται από τη θέρμη τηςσυνάντησης μεταξύ του Ιησού και της Μαγδαληνής. Το γενναίο ζευγάρι αγγίζεται ολοένα μετο συνταρακτικό του αρχέτυπο, και η ιστορία τους μας συνεπαίρνει καθώς η τέχνη τουΧαλκίτη την οδηγεί με σοφία και πάθος από τα εξωτερικά τοπία της στα άδυτα τουσύμπαντος και της καρδιάς μας.Η κα. Έντιθ Ζέλλερ, Δικαστής, Πρόεδρος AEAJ (Ένωση Ευρωπαίων Διοικητικών Δικαστών)γράφει…Είναι μια ιστορία που ιχνηλατεί στα μύχια της καρδιάς. Η γραφή χαρακτηρίζεται απόένταση, δύναμη και βάθος νοήματος. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει όλα τα μυστικά τηςανθρώπινης φύσης και τις όψεις της κοινωνίας με τρόπο υπέροχο. ‘Ένα μυθιστόρημαεξαιρετικά γραμμένο που συνδέει άμεσα την ψυχή και τον νου. Απεικονίζει τέλεια καιεντοπίζει τα θεμελιώδη ζητήματα της ζωής, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά για τηνεκπλήρωση δικαστικών καθηκόντων. Διαβάζεται απνευστί.δείτε το video της παρουσίασης εδώ :
